شاید مهم ترین ویژگی جمع های دوستانه رفاقت های صاف و ساده بینشون باشه. علاقه زیاد بین بچه ها و قرار های منظم از روی علاقه نه اجبار، یعنی خود بچه ها عطش دیدار مجدد را داشته باشند و موقع خداحافظی برای دیدار بعدی هماهنگ کنند. کافیه یکی از بچه ها مشکلی داشته باشه تا همه بچه ها اولویت های زندگیشون رو کنار بذارند تا اون مشکل دوستشون رو برطرف کنند.

اگر دیدید جمعتون کم کم دیر به دیر تشکیل میشه، دیدار های حقیقی جاشون رو به دیدار های مجازی میدند، حس برتر بینی به دیگران یه نوع افتخار محسوب میشه، مشکلات بچه ها جایی در دل بقیه نداره، رودربایستی ها زیاد میشه و اعتماد کم، مطمئن باشید این جمع در حال از بین رفتن است.

تک تک اعضا به موجودی شبیه مانکن تبدیل شدند برای تزیین زندگی بقیه بچه ها، مثل حضور در مراسم های شادی و غم. نه کاربرد خاص دیگه.

تکلیف خودتون رو با این جمع ها مشخص کنید. یا باشید و کمک کنید یا کات کنید بره.

شاید روز تولدم کمی حال خوبی نداشته باشم و از گذشته خودم با این جمع پشیمان باشم. مشکل از آنجا شروع شد که اوایل تشکیل این جمع به پیشنهاد یکی از آن ها از گروه شهدا آن سال دبیرستان کناره گیری کردم. که بعدش به شدت خجالت زده و پشیمان بودم.

دوست دارم در کنار کسانی باشم که برایم ارزش و احترام قائل باشند نه اینکه تو روی من توهین کنند یا سر کارم بذارند و یا ابزاری باشم برای سرگرمی آنها. فکر میکنم کافی باشه و باید به خاطر عزت نفس خودم هم که شده بعد از 8 سال تمومش کنم.

امیدوارم تصمیم مناسبی گرفته باشم.


مشخصات

آخرین ارسال ها

آخرین وبلاگ ها

آخرین جستجو ها